Tynkowanie elewacji bez błędów

Tynk zewnętrzny osłania warstwy ściany przed czynnikami atmosferycznymi i uszkodzeniami mechanicznymi, a także nadaje elewacji ostateczny wygląd. Najpopularniejsze są tynki cienkowarstwowe, które wykorzystuje się przy ocieplaniu ścian metodą ETICS. Ten system ociepleń, kiedyś zwany metodą lekką mokrą, stosuje się przy ścianach dwuwarstwowych, które są najczęściej wybierane przez inwestorów i projektantów.

W tekście wskazujemy, jak uniknąć błędów podczas tynkowania, by cieszyć się doskonałym wyglądem elewacji przez wiele lat. Pokazujemy, na co zwrócić uwagę na każdym etapie robót: począwszy od wyboru produktu, a skończywszy na malowaniu elewacji.

Wybór tynku

Źle dobrany tynk – to pierwszy z błędów, które można popełnić przy tynkowaniu elewacji. Ważne jest, by wykorzystywać jeden kompletny system ociepleń. Rodzaj tynku zależy od tego, jakie warstwy zostały wcześniej zastosowane. Na wełnę mineralną nadają się tynki silikatowe, na styropian – akrylowe, z kolei zarówno na wełnę jak i styropian - mineralne, silikonowe, silikonowo-silikatowe. Typ tynku trzeba dopasować nie tylko do rodzaju podłoża, na którym będzie ułożony, ale też lokalizacji budynku i panujących wokół warunków (bliskość lasu, wody, stopień zanieczyszczenia powietrza). Na przykład tynków akrylowych nie kładzie się na wełnę mineralną, ponieważ są niskoparoprzepuszczalne, natomiast tynki mineralne nie sprawdzą się przy ruchliwej ulicy, gdyż będą się brudzić.

Niska temperatura i duża wilgotność powietrza wydłużają czas wiązania tynku
Niska temperatura i duża wilgotność powietrza wydłużają czas wiązania tynku

Przechowywanie tynku

Tynki cienkowarstwowe są dostępne w postaci gotowej do nałożenia masy oraz w proszku, który rozrabia się z wodą. Worki z tynkiem nie mogą być narażone na działanie wilgoci. Z kolei gotowe masy w wiadrach są nieodporne na mróz.

Źle dobrany tynk to pierwszy z błędów, które można popełnić podczas tynkowania elewacji. Rodzaj tynku zależy od tego, jakie warstwy zostały wcześniej zastosowane.

Warunki podczas tynkowania

Warunki atmosferyczne panujące podczas tynkowania mają bardzo duży wpływ na wygląd elewacji i właściwości tynku. Temperatura powietrza musi wynosić od +5°C do +25°C. Niska temperatura i duża wilgotność powietrza wydłużą czas wiązania tynku. Z kolei za wysoka temperatura i bezpośrednie działanie słońca oraz wiatru sprawią, że tynk zbyt szybko wyschnie. Ponadto tynk musi być chroniony przed deszczem dopóki nie zwiąże. W przeciwnym razie deszcz będzie wypłukiwał jego składniki. Najlepiej jest po zakończeniu robót zostawić rusztowanie z założoną siatką, która ochroni elewację. Najważniejsze są pierwsze 24 godziny po tynkowaniu. Wtedy tynk jest najbardziej wrażliwy i nie powinien być wystawiony na bezpośrednie działanie nie tylko deszczu, ale też wiatru i silnego słońca. O pogodę odpowiednią do tynkowania najłatwiej jest wiosną i jesienią, i to wtedy najlepiej przeprowadzać prace. Roboty warto też wykonywać rano lub wieczorem – wtedy, gdy słońce nie świeci wprost na ścianę.

Tynki w proszku trzeba wymieszać z wodą. Woda, podobnie jak wszystkie narzędzia i pojemniki używane do przygotowywania tynku, powinna być czysta
Tynki w proszku trzeba wymieszać z wodą. Woda, podobnie jak wszystkie narzędzia i pojemniki używane do przygotowywania tynku, powinna być czysta

Przygotowanie podłoża

Temperatura tynkowanego podłoża, podobnie jak powietrza, nie może być za wysoka, ani za niska. Optymalna wartość to przedział od +5ºC do +25ºC. Oprócz temperatury, duże znaczenie ma także kilka innych czynników. Tynkowane podłoże powinno być: nośne, suche, czyste, równe i nieuszkodzone. Ściany brudne i zakurzone przed rozpoczęciem prac trzeba oczyścić wodą lub parą pod ciśnieniem. W przypadku systemu ETICS – podkład, który stanowi klej z zatopioną siatką, można tynkować najwcześniej po 3 dniach.

Podłoże przed tynkowaniem zazwyczaj trzeba zagruntować. Jest to obowiązkowe w przypadku powierzchni osłabionych. Grunt zmniejszy chłonność podłoża i przygotuje je do nałożenia kolejnych warstw.

Najważniejsze są pierwsze 24 godziny po tynkowaniu. Wtedy tynk jest najbardziej wrażliwy i nie powinien być wystawiony na bezpośrednie działanie nie tylko deszczu, ale też wiatru i silnego słońca.

Zawsze trzeba nałożyć preparat pośredni, nazywany też czasem gruntem lub masą podkładową, który zwiększa przyczepność tynku do podłoża. W przypadku tynków barwionych, kolor podkładu powinien być zbliżony do koloru tynku.

Należy pamiętać o tym, że wszystkie ww. produkty muszą pochodzić od tego samego producenta, co tynk.

Przygotowanie tynku

Przed rozpoczęciem robót zaprawę tynkarską trzeba odpowiednio przygotować. Tynki w masie muszą zostać dokładnie wymieszane do uzyskania jednolitej konsystencji i w taki sposób, by masa się nie spieniła. Najlepiej użyć do tego wiertarki wolnoobrotowej lub mieszarki. Tynki w proszku trzeba wymieszać z wodą. Bardzo ważna jest odpowiednia ilość i jakość wody (musi być czysta). Te czynniki decydują o parametrach tynku. Ilość wody musi być koniecznie taka, jak zaleca producent. Czysta musi być nie tylko woda, ale też wszystkie narzędzia i pojemniki używane do przygotowywania tynku.

Do zapraw tynkarskich nie wolno dodawać żadnych substancji chemicznych. Czasem, w celu uzyskania lepszej konsystencji, dopuszczalne jest dolanie niewielkiej ilości wody. Informacja na ten temat znajduje się w karcie technicznej produktu.

Tynk nakłada się cienką warstwą przy pomocy długiej pacy ze stali nierdzewnej
Tynk nakłada się cienką warstwą przy pomocy długiej pacy ze stali nierdzewnej

Tynkowanie

Masę nakłada się cienką warstwą przy pomocy długiej pacy ze stali nierdzewnej. Warstwa powinna mieć taką grubość, jak kruszywo zawarte w masie. Za grubo nałożony tynk może popękać. Ponadto nie uda się go dobrze zatrzeć, przez co nie uzyska się pożądanego wyglądu. Nadmiar tynku trzeba usunąć krótką pacą, a na końcu powierzchnię zatrzeć pacą z tworzywa sztucznego, gąbki lub filcu. Rodzaj użytego narzędzia dobiera się w zależności od tego, jaką chce się uzyskać fakturę.

Jedna elewacja musi być tynkowana w całości. Obowiązuje tu zasada „mokre do mokrego”. W przeciwnym razie na ścianie będą widoczne nieestetyczne łączenia. Do jednej elewacji trzeba też używać materiału z jednej partii produkcyjnej.

Podłoże powinno być nośne, suche, czyste, równe i nieuszkodzone. Ściany brudne i zakurzone przed rozpoczęciem tynkowania trzeba oczyścić wodą lub parą pod ciśnieniem.

Malowanie

Niektóre tynki są barwione w masie, inne trzeba pomalować. W tym drugim przypadku nie wolno farby nanosić zbyt wcześnie, tynk musi dojrzeć. W przeciwnym razie farba wejdzie w reakcję z masą wiążącą, co spowoduje, że ściana będzie miała niejednolity kolor. Okres po jakim można malować zależy m.in. od rodzaju farby – może to być kilka dni albo tygodni.

Jak uniknąć błędów?

Jeśli podczas tynkowania będą panować nieodpowiednie warunki atmosferyczne, na elewacji mogą pojawić się przebarwienia i mikropęknięcia. Niewłaściwa temperatura powietrza, źle przygotowane podłoże, brak warstwy pośredniej, dołączenie do zaprawy dodatkowych substancji, doprowadzą do tego, że tynk zacznie się łuszczyć i odpadać fragmentami. By tego uniknąć przede wszystkim trzeba czytać karty techniczne produktu i przestrzegać wskazówek producenta.

Komentarze

Ten artykuł nie został jeszcze skomentowany.